اسهال تردید مدام بین ریدن و گوزیدن است. تردیدی هملت وار. شک به ماهیت چیزی که درون توست ولی برایت ناشناخته است. آنچنان ناشناخته که از ابرازش خودداری می‌کنی.
من در زندگانی‌ام کم دیده‌ام کسانی را که خطر گوزیدن زمانی که اسهالند را به جان بخرند ولی همان معدود آدمها به نظر من لیاقت زندگی را دارند. آنها شجاع ترینهایند حتی اگر در انتخاب خود اشتباه کنند و گوزی در کار نباشد. حتی اگر همه‌چیز آوار شود در شلوارشان و سر بخورد تا پاچه‌هایشان. حتی اگر رایحه‌ی این اشتباه همه‌ی اطرافیان را آزرده خاطر کند.
روزی یکی از همین معدود انسانها رازی را به شیوه‌ی یک عرفان شرقی به من گفت :
در گوز نود درصد آدم‌های اسهالی همیشه نشانه‌هایی از عن هست. یا نباید گوزید یا نباید ترسید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر